آشنايي با لباس محلي لرستان
کشور پهناور ما ايران وسعت بسياري دارد که در نتيجه آن داراي قوميت هاي بسياري است که همه ما مي شناسيم و به آن افتخار مي کنيم. آن ها زبان هاي مخصوص، سنت‌هاي خاص و البته لباس هاي خود را دارا هستند که تمام آن ها به ارزشمندي کشور کمک مي کند.
ما مي توانيم با توجه به رنگ، پارچه، الگوهاي متفاوت، زيورآلاتي که روي آن ها کار شده است و البته نوع حجاب آن ها متوجه شويد که لباس براي کدام منطقه است. با چتراتا همراه باشيد تا به معرفي لباس هاي محلي لرستان بپردازيم.
پوشش مردم لرستان، در نهايت زيبايي و سادگي نمادي از پوشش اصيل اسلامي است که امروز جز در برخي مناطق روستايي و عشايري شايد ديگر نتوان نشاني از آن يافت. نوع دوخت لباس‌هاي سنتي در لرستان و رنگ‌هاي به کار رفته در اين پوشش‌ها منحصر به فرد و بي‌نظير است.
مي توان گفت لباس سنتي مردم لرستان با توجه به شرايط اقليمي و نياز آنها در گذشته طراحي شده است و براي نمايش شأن اجتماعي، سن و غيره از تغيير رنگ در پارچه لباس استفاده مي‌کنند، بدين‌گونه که ن جوان لباس‌هاي ملون و شاد به تن دارند و ن مسن‌تر با سربندي سياه و سفيد از پارچه‌هايي به رنگ تيره با طرح‌هاي ساده استفاده مي‌کنند.
بانوان لرستان براي سر خود از پوشش‌هاي متنوعي به نام سروَن يا همان سربند استفاده مي‌کنند که تنها قسمتي از موهاي سر آنها را در برگرفته و گيسوان‌شان از کنار گوش‌ها روي شانه‌ها آويزان است. آنها جلوي سرون خود را با قطعه‌هاي طلا يا نقره و مهره‌هاي نفيس و زيبا تزيين مي‌کنند:
ن لرستان در روزهاي معمولي و حالت عادي ،روسري يا چارقدي بر سر مي‌بندند. در روزهاي جشن و سرور و مراسم عروسي، نوعي سرپوش رنگين و زيبا به نام گلوَني را روي تره با گره‌اي خاص به دور سر مي‌پيچند و مابقي آن از پشت سر آويزان مي‌ماند.
رنگ اين پارچه ها با توجه به سن و سال بانوان انتخاب مي‌شود؛ ن مسن‌تر پارچه‌هايي به رنگ تيره و طرح‌هاي ساده و سربندي سياه و سفيد را ترجيح مي‌دهند. بد نيست بدانيد اين سربند در شهريور 1397 به عنوان ميراث قوم لر به ثبت ملي رسيده است.
چارقدي بزرگ و ساده با حاشيه‌هاي رنگي و ريشه‌دار را کت مي گويند که در ميان بانوان لر بسيار رواج دارد. پوششي از جنس حرير و ابريشم گلدار که با سکه‌هايي تزئين شده و زيبايي آن چشم‌گير است.
يکي از نکات مهم در نحوه بستن اين سرون است و در گذشته هر بانويي روسري و عمامه بزرگ‌تري را با سليقه مي‌بست، بسيار معروف مي‌شد.
عرق‌چِن همان عرقچين است که در فرهنگ‌هاي ديگر هم ديده مي‌شود و لرها آن را از پارچه مخمل و تکه پارچهها درست مي‌کنند.
تن‌پوش اصلي ن لر پيراهني بلند و گلدار با آستين گشاد و يقه‌اي گرد و چاکي در بالاتنه است که دکمه‌هايي از سکه‌هاي طلايي دارد. اين تن پوش را کراس يا جومه مي‌نامند و در کناره‌هاي آن برشي ساده به نام «جُومه تيزر بالادار» ايجاد مي‌کنند.
لرستاني ها به آستين «بال» مي‌گويند. بال کل، لباس آستين کوتاهي از جنس مخمل و جلوباز است که تا سرزانو را مي‌پوشاند و از آن روي پيراهن استفاده مي‌کنند. مشکي، سبز و قرمز بيشترين رنگ‌هايي هستند که در اين پوشش به کار مي‌روند و براي تزئين بال کل، سر آستين‌ها و حاشيه جلوي آن، کرمَک‌دوزي مي‌شود.
يال، کتي مخملي است که ن لرستان در هنگام مراسم شادي برروي پيراهن مي‌پوشند. جوان‌ها از رنگ قرمز و ن مسن اغلب از رنگ مشکي و سرمه‌اي براي دوخت اين کت استفاده مي‌کنند.
کت بالاپوشي براي نيم تنه است که جلوي آن با دکمه بسته مي‌شود. جليقه يا جليزقه هم نيم‌تنه‌اي بدون آستين و جلوباز است که آن را با سکه و يراق دوزي تزئين مي‌کنند.
نيم تنه‌اي مخملي به رنگ روشن با حاشيه‌هاي مزين به يراق دوزي و کرمک دوزي است که جلوي آن را با سکه‌هاي نقره‌اي گوشه دار تزئين مي‌کنند.
شاوال پوششي ليفه‌دار يا کمردار شبيه شلوار کردي از پارچه‌هاي رنگي که زير پيراهن پوشيده مي‌شود. شاوال دوقسمتي و دورنگ است؛ از دمپا تا حدود بالاي زانو، پارچه ساده با نقش‌بندي و نواردوزي به کار مي‌رود و قسمت بالاتر به رنگ ديگر و گلدار است.
چادرشب سفيد و گلدار ن لرستاني را چارشو مي نامند.براي رعايت حجاب کامل، عروس بايد در روز عروسي چارشو را روي لباس خود مي‌انداخت.
يک نوع گيوه‌اي ست که رويه‌اي از جنس نخِ پنبه‌اي تابيده شده دارد و زيره آن چرمي و آج دار است. بافت رويه اين گيوه دو نوع نه و مردانه دارد و جوراب باف است و زيره آن توسط مردان آژيه کش آماده مي‌شود. نوع نه اين کفش را بيشتر نوعروسان به پا مي‌کنند.
براي مطالعه ادامه مطلب آشنايي با لباس محلي لرستان کليک کنيد.
درباره این سایت